Ik ben ziek (geweest)

Na het horen van de diagnose raakte werk al snel op de achtergrond. Ik moest er niet aan denken om alle collega’s onder ogen te komen. Of wel? De focus lag op de medische wereld: onderzoeken, behandeling, gesprekken met de specialisten.

Mijn vrouw en kinderen steunden waar mogelijk, maar ook zij waren in shock. We waren als gezin zoekende. We voelden ons verloren en beleefden alles als in een roes. Tussen alle ziekenhuisopnames en doktersbezoeken door probeerde ik van alles, ook parttime doorwerken. Ik had geen idee welke mogelijkheden bestonden. Wat mijn rechten eigenlijk waren, en mijn plichten. Moe, verstrooid en twijfelend aan mijn eigen vermogen zocht ik op internet informatie over werken en kanker. Ik vond Stap Nu. Het eerste contact was direct goed: eindelijk een gesprekspartner die precies wist hoeveel impact al die stigma’s, verwachtingen, onwetendheid en onervarenheid rond ziek zijn hebben.